Dit is de inleiding van mijn coaching traject "Op stap naar innerlijke heling". Deze inleiding is eigenlijk om je te laten voorproeven wat er allemaal gaat gebeuren in de komende twintig stappen. Het wordt een spannende reis, dat kan ik je vertellen. Maar aan het eind, na die twintig stappen, zul je echt ontdekken van; wow ik heb een bergtop beklommen en ik sta op een bergtop en ik heb overzicht over mijn hele leven, ik kan veel meer begrijpen van mezelf omdat ik nu deze twintig stappen heb gezet. Dan is het net alsof je een grote duin beklimt. Ik ga vaak naar Domburg en dan klim ik zelf helemaal die duin op en sta ik bovenop die duin en dan heb ik overzicht over het hele eiland Walcheren. Nou ja eiland, Walcheren is geen eiland meer maar dat was het vroeger. Ik heb dan overzicht over heel Walcheren. Ik zie Vlissingen, ik zie Oostkapelle, Westkapelle. Ik zie prachtige boten die naar Engeland varen. Dan heb ik dus overzicht. Ik wil je zo graag meenemen in dit pelgrims traject. Van die twintig stappen. Omdat je dan meer gaat begrijpen over wie je eigenlijk bent. Misschien heb je je wel eens afgevraagd: ”Wie ben ik eigenlijk?” en “Waar ben ik mee bezig?” Ik wil je er graag bij helpen. Ik heb een kleine uitbeelding gemaakt. Soms kun je je eigen leven vergelijken met een huis. Hier ik heb een (levens)huis neergezet en in dat huis woon jij. Je hebt een prachtige bloementuin misschien of.. misschien is het een zooitje in je tuin. Wie ben jij nou eigenlijk? Ik ben ook op pelgrims traject geweest, en nog steeds trouwens want mijn traject eindigt pas als ik mijn leven verruil voor de hemel. Maar ik ontdekte dat er in mijzelf nog een heel klein persoontje zat. Een “grote” Mieke zeg ik altijd en een “kleine” Mieke. Soms kwam ze naar buiten en dat was op een moment, dat ik het gevoel had dat ik opgevreten werd door een grote vijand. Die kleine Mieke was niet bestand tegen tegendruk, dus ik was heel bang en dan kroop ik weer in mijn grote zelf. Ik probeerde mezelf te beschermen. Maar ja het is gewoon zo in het leven, dat je soms niet altijd helemaal beschermd bent. Tenminste zo voelt het niet. Ik voelde mij soms heel sterk en soms voelde ik mij heel erg klein en heel erg zwak en geïntimideerd. Ik dacht hoe kan dat nou? Naar buiten uit was ik een hele rustige, sterke vrouw maar vanbinnen voelde ik mij vaak een heel klein geïntimideerd meisje. Op een gegeven moment heb ik mijzelf laten openen. Ik heb mezelf éérst geopend en daarna mensen binnengelaten die mij hielpen om mij te openen. Om te leren kennen wie ik werkelijk was. Toen ontdekte ik, dat ik, die kleine Mieke, dat kleine deel verstopt had onder een groot deel van mezelf en dit sterke deel probeerde die kleine Mieke altijd te beschermen. Maar op een gegeven moment, ik werd wat ouder en kreeg ik meer klachten in mijn lijf, spanningsklachten, stressklachten . Ik kon het leven even niet meer aan en dacht wat is er aan de hand? Ik merkte dat dat kleine deel steeds harder ging schreeuwen om hulp. Op een gegeven moment heb ik het dus gedurfd, en daar is werkelijk een stuk durf en moed voor nodig, om mezelf te openen. Ik heb eigenlijk de “motorkap” eraf gehaald, zeg ik weleens, en ik heb die kleine Mieke de kans gegeven om op te laten groeien en nu is het werkelijk zo geworden dat ik een geheeld hart heb. Dat wens ik jou ook toe in deze komende twintig stappen. Dat je een geheeld hart zal krijgen. Ik ga jou meenemen, ga je mee? De eerste stap staat al voor je klaar. Dag, veel succes!