"Kon ik maar een gaatje in de grond maken en erin kruipen", zei mijn moeder op een dag.
Ik staarde haar met open mond aan.
Dat had ik echt niet verwacht van mijn moeder die in mijn optie altijd elke situatie aan kon. In mijn ogen was zij de perfecte moeder. Ik kon haar in mijn tienerjaren op dat moment niets zeggen. Zelf had ik nog nooit last gehad van zo'n depressie. Ja, nu ik achteraf terugkijk, was die uitspraak van haar een teken van depressie. Ze deed er verder niets mee en tackelde iedere dag weer haar dagelijkse uitdagingen die de nodige problemen met zich meedroegen...
We hadden een gezin waar veel open deuren in zaten. Letterlijk en figuurlijkwaren wij een open gezin. Zelfs de zwervers van de straat haalde mijn vader uit de portiek van de stad Utrecht en gaf hun onderdak, eten, drinken, een eigen slaapkamertje en hij zocht zelfs werk voor hen...
Het was voor mijn moeder duidelijk teveel allemaal.
Geen wonder dat zij innerlijk verlangde naar vrede en rust. En wij, de kinderen, wilden dat ook zo graag. We verlangden terug naar de tijd dat we weer gewoon met ons zessen zouden zijn. Vader, moeder, mijn zus Mirjam, Hans, mijn jondere broer Paul en ik.
Maar ons gezin was uitgebreid, en dat had ook zijn leuke uitdagende kanten! We kregen er nieuwe familie bij! Ik heb daar ook hele leuke en mooie herinneringen van over gehouden!
Maar ja,
Oost, west...thuis was het ook niet alles...
Helaas merkten we dat ons huis misschien wel te open was. Teveel open ramen en deuren.
Ik lees net in de Bijbel over meisjes die hun intimiteit te snel delen met een jongen omdat hun identiteit nog niet voldoende gevormd is.
Het is zo mooi beschreven in Hooglied. Het meisje moet eerst volgroeid zijn en een veilige muur rondom haar hebben gebouwd, en dan kan zij zijn als een stad die veiligheid biedt. Als zij te jong is en emotioneel nog niet stabiel, is er sprake van misbruik en sexuele intimidatie.
Eigenlijk is dit voorbeeld ook goed te gebruiken voor jou, als je het gevoel hebt dat je in de dagelijkse omgang met mensen uitgebuit wordt. Mensen trappen op je ziel en je laat het nog toe ook! Ze trapppen als het ware keer op keer je "innerlijke tuintje" plat.
Maar de keerzijde van dit verhaal is dat je nog niet klaar bent om iedereen zomaar uit te nodigen. Het is heel erg belangrijk om geestelijk volwassen te zijn voordat je begint aan het uitnodigen van anderen in je hart en huis. Pas als je jezelf sterk voelt en emotioneel stabiel bent om anderen binnen te laten, dan heb je een veilige muur (lees hier Hooglied 8) rondom jezelf.
Wanneer je het idee hebt dat je er nog niet klaar voor bent, kun je beter in een veilige setting blijven. Te vaak stappen mensen uit enthousiasme te vroeg uit hun comfortzone en openen hun hart en huis om anderen binnen te laten. Omdat je beter kunt wachten op de tijd die God voor jou in gedachten heeft, is deze passage in Hooglied erg belangrijk. Als je te vroeg begint met jezelf aan te bieden als een veilige haven, een veilig thuis, dan raak je zelf innerlijk gewond en het gevolg is dat je jezelf steeds meer gaat isoleren. Dat is zo jammer, want je bent goud waard!!!
Wacht liever totdat je eigen huis en hart klaar is, om andermans stormen op te vangen!
Dan is jouw thuis het best!
Laatst sprak ik tijdens onze PWM dag op 23 maart over een scheidsmuur in je hart. Wanneer je voelt dat je nog op 2 gedachten hinkt: innerlijk verdeeld bent; gebroken vanbinnen; niet stabiel, onzeker over jezelf, dan raad ik je aan om eerst die scheidsmuur in jezelf af te breken. Kijk daarvoor naar de 2 filmpjes op onze website https://www.beilerville.net/photo-gallery
Als je hart een geheel is en je niet meer onzeker bent over jezelf, dan kun je pas die veilige stad zijn voor de ander. Eerder niet. Anders verwond je jezelf en anderen.
Ik zeg dit uit ervaring.
Natuurlijk is niemand al helemaal compleet geheeld. Er blijft altijd werk aan de winkel! Ik merk ook ook steeds opnieuw dat er nog deeltjes in mijzelf zijn die nog diepere heling nodig hebben. Hoe meer je daar aandacht aan geeft en daar transparant in durft te zijn, word je sneller geheeld. Zo kan de verkoop gewoon door gaan terwijl je innerlijke gebrokenheid meer en meer geheeld wordt.
Tot slot wil ik zeggen dat het heerlijk is om in jezelf geen scheidsmuur meer te voelen. Dat je ommuring van God komt en dat je jezelf veilig voelt in die ommuurde toren (of stad).
Lees maar psalm 91. Dat is voor mij de mooiste en veiligste psalm die ik ken!
VEILIG IN GODS BESCHERMING
Liefs op deze 2e Paasdag!
Comments